Do najchętniej sadzonych w ogrodach drzew ozdobnych należą różne odmiany iglaków. Do stosunkowo często spotykanych w parkach i ogrodach odmian daglezji należy daglezja zielona nazywana także jedlicą. W stanie naturalnym roślina ta występuje na terenie Ameryki Północnej. Jest rośliną osiągającą dość znaczne rozmiary, stąd też w przydomowych ogrodach znacznie częściej można spotkać daglezję siną, która osiąga mniejsze rozmiary.
Wygląd
Daglezja, szczególnie młode drzewko, ma bardzo ładny, stożkowaty pokrój. Igły mają intensywnie zielony kolor i długość 2-3 centymetry. Są bardzo miękkie i tępo zakończone. Kiedy rozetrzemy je w palcach poczujemy zapach, który nas zaskoczy: igły daglezji pachną cytryną. Daglezja ma także bardzo dekoracyjne, długie na około 10 centymetrów szyszki.
Uprawa
Na uprawę daglezji przeznaczamy w ogrodzie słoneczne lub lekko zacienione stanowisko. Gleba powinna być lekko przepuszczalna, wilgotna i mieć odczyn lekko kwaśny. Może się zdarzyć, że młode drzewko uszkodzą wiosenne przymrozki. Nie martwmy się jednak, uszkodzone drzewko bardzo szybko zregeneruje się. Daglezje lubią wilgotne podłoże, warto więc glebę wokół nich wyściółkować. Warstwa ściółki nie tylko zapewni odpowiednią wilgotność, ale także zaoszczędzi nam pracy związanej z usuwaniem chwastów.
Odmiany do uprawy w przydomowych ogrodach
Spośród odmian daglezji zielonej w ogrodach przydomowych zaleca się sadzić:
– Holmstrup. To odmiana wolno rosnąca, która po wielu latach osiąga niewielkie rozmiary;
– Fastigiata. Rośnie szybko, ma stożkowaty pokrój, można ją łączyć z innymi drzewami iglastymi;
– Fletcherii – ze względu na małe przyrosty w ciągu roku jest odmianą idealną do małych ogrodów. Po kilku latach dorasta do 2 metrów.
Choroby daglezji
Daglezję mogą zaatakować choroby grzybowe. Do tych występujących najczęściej należą: szwajcarska osutka daglezji. Na zaatakowanych igłach na ich części spodniej pojawiają się wiosną liczna czarne punkciki, a latem plamy brunatnego koloru oraz przebarwienia w kolorze żółto brunatnym;
szkocka osutka daglezji – jesienią na igłach zakażonego drzewa pojawią się najpierw żółto zielone, a później fioletowo brunatne plamy.
W przypadku obu tych chorób zarażone igły z czasem zaczynają opadać. Chorobie sprzyja deszczowa pogoda oraz wysoka wilgotność powietrza. Można je zwalczyć stosując fungicydy przeciwko chorobom grzybowym. Na igłach daglezji mogą także pojawić się szkodniki. Jednym z nich jest ochojnik daglezjowy. Żerują one w galasach. Mogą powodować zamieranie młodych pędów.